Eñtan eñ talvo sessom vischnancha da Brauegn ogl cumanzo ad arder a miaza nuez. La gliogd era schon da zi a cuz e durmegvan steñ a beñ. Ke vess do eña decha catastrofa scha igl cot nu fess sto. El ò bado igl fia anz cu cha kel vegva pudi fer eñ grund incendi. Igl cot ò faz eña caneruña e alarmo igl pogr. Tot è gni na zider e an cuart temp era’l stez igl fia, i nun o do anhin don. Bi igl cot era roch. Tot la vischnancha era grata e par paja ò’ igl cot pudi ster eñt an stegva sen peña choda cura chi era fradaglias, ma bi usche zi scu ch’el era roch. Allogra tschantegva’l braviñ e kiet sen peña scu eñ sabi. Cun gnegr vigl e stangel è’l î bi scuzziñ sella gligschina e dvantó bruonz. E lo o’l parchiro la chesa digl fia feñ oz na ze.
